Beter laat dan nooit: Dutch Design Week dag 1
Dit blog over de Dutch Design Week had ik vorige week al zullen schrijven, maar het uitzoeken en bewerken van de foto’s kostte meer tijd dan gedacht. En zoals je zult zien was het nog knap lastig om keuzes te maken.
Vorig jaar nam ik me voor dit jaar twee dagen uit te trekken, zodat ik in elk geval minder hoefde te missen. Ook dit was natuurlijk niet genoeg. Op Instagram zag ik nog de nodige leuke dingen voorbijkomen die ik gemist had. Ik kreeg wel heel lief een reactie van het van Abbemuseum dat de Broken White-tentoonstelling nog te zien is tot 6 november. Net een dagje te kort wat mij betreft: maandag moet ik in Waalre bij een klant zijn. Had ik het mooi kunnen combineren?
Met mijn collega Monique Disteli uit Westervoort reed ik maandagmorgen naar Eindhoven. Omdat het voor Monique de eerste keer DDW was, er altijd veel te zien is en het bovendien een van de weinige dingen is die al om tien uur open zijn, begonnen we bij Piet Hein Eek. Vorig jaar sloeg ik dit over, omdat ik me van een vorige keer herinnerde dat ik het nogal rommelig vond. Maar ik werd aangenaam verrast. Wat een leuke sfeer hangt daar.
Ik was nooit zo’n fan van sloophout, maar de stalen kasten die hij nu maakt, vind ik zeker de moeite waard. Mooi om te zien dat de gaten nog in het staal zitten. En die kroonluchter hierboven komt nooit bij mij thuis, maar hij is wel mooi!
En er was nog meer. Zo stond Puik Art er. Ik ben weg van hun producten, zoals dit peper- en zoutstel, maar de kaarsen zijn ook fantastisch. De ontwerper is letterlijk met legoblokjes aan het bouwen geweest.
Ook Don Zweedijk (vorig jaar gezien op het Designperron) stond dit keer hier met zijn Mogelijkheidcollectie. Er hing nu een zwarte uitvoering van de kast: heel erg mooi.
De Bubblegraphy-vazen en Vainstainschaal van Oddness mochten er ook wezen. Een van de vele voorbeelden dit jaar van nieuw gebruik van technieken en vooral ook nieuwe materialen. Kun je je voorstellen dat dit veroorzaakt wordt door water? Waarschijnlijk wel, maar om het dan ook toe te passen is een ander verhaal.
In een andere ruimte stond het Ontwerpduo. Zij hadden wel een hele leuke toepassing voor de vogelkooien die je momenteel zoveel ziet. Zie je jezelf al hangen?
Van de producten van Scheublin en Lindemann werd ik erg blij. Die lamp mogen ze zo bij mij op het bureau zetten en ik weet nog wel een klein jongetje dat ik blij kan maken me zo’n auto. Helaas zijn die twee nog niet leverbaar?. Ook de klok is te gek trouwens.
Volgende stop: Yksi. Altijd een leuke combi van winkel en exposities.
Als eerste was daar Odesi. Net als bij Puik-Art alleen maar Nederlandse ontwerpers, in dit geval van tafels, stoelen, lampen, enz. Ik kocht daar een paar jaar terug mijn eettafel Spring (ontwerp Kees Marcelis) met stoelen Easy 2.0 van Remy Meijers en sindsdien ben ik fan. Er stonden veel nieuwe ontwerpen. Mij spraken vooral de Penta salontafels van Kees Marcelis (in vier kleuren, net zo te combineren als je zelf wilt), de kasten the Stack (links) en Horizon (rechts klein stukje van te zien op de foto) van Mariska Jagt en natuurlijk de lamp AnglesXL van Alex Groot Jebbink (kom ik in een volgend blog op terug) erg aan. Ook schaal Fossil van Remy Meijers wil ik wel op mijn tafel hebben.
Totaal iets anders, ook bij Iksi, heeft niets met interieur te maken, maar natuurlijk alles met design: wat was de collectie 2,5D van Hartog en Henneman mooi! Grappig en verrassend was de kurken badkuip van A little bit different. Je kunt het je haast niet voorstellen, maar wel waterdicht dus. Zij bereiken hiermee zeker hun doel om onverwachte, eye-opende designs te maken. Tristan Frencken liet een mooie oplossing zien voor het ‘blind’ ophangen van planken: je maakt er gewoon een extra knik in.
We eindigden die middag in het Klokgebouw. En heel eerlijk, ik vond het een stuk minder dan vorig jaar. Niet dat er geen aardige dingen te zien waren, maar ik vond er weinig uitspringen. Dat kan ook door vermoeidheid of verzadigd zijn komen trouwens. Wat ik wel echt de moeite waard vond? De GRID-gordijncollectie van de Poolse designers Falbanka en het 10-meter behang Ready To Wall van WorkingBert. De samenwerking tussen Desso en de Willem de Kooning academie leverde verassende inzichten op hoe het tapijt van de toekomst eruit kan gaan zien. Vooral de creatie van Sofie van der Eijk vond ik top: hoe laat je een houten vloer mooi overgaan in tapijt. Helaas is de foto van de uitleg te vaag, dus ik weet niet meer hoe het heette.
